கவிதைகள் முக்கியப் பதிவுகள் 

காற்றில் தளரும் சுமை

Loading

இலகுவில் தலைகோதிவிடும்
காற்றுக்கு கேசம் கலைக்கவும்
மழையில் நனைந்த பின்
உலரவைக்கவும் தெரிகிறது

அறிதலின்றிய
கிளையை முறித்து
முறுவலித்து
அதே தலையில்
வீழச் செய்யவும் முடிகிறது

சிரித்துக்கொண்டிருக்கும் விழிகளுள்
தூசியைத் தூற்றி
கண்களைக் குளமாக்கி
அதில் தாமரை வளர்க்கும்
கைங்கரியம் அறிகிறது

இன்னும் ஜாடையாகத்
தரையில் விழுந்துகிடக்கும்
இலைகளின் மேல் புரண்டு
உரசலின் சங்கேத மொழி இசைக்கவும்
அதே தொனியில் சீற்றப்பெருமூச்சு விட்டு
பட்சிக்கூடு கலைத்து
எள்ளிநகைக்கவும் தெரிகிறது

உடல் சுமக்கும் மென்பை கனத்த காற்று
தந்தியில் அதிரும் விரல் தொடுகையில்
சுருதி அடங்கும் தருணம் வரை
என்னில் நுழைந்து என்னையே விடுவிக்கும்
இறுதிக் காற்றும் அதுவேதான்!

Related posts

Leave a Comment